کیفیت زندگی جانبازان شیمیایی با آسیب شدید ریوی

مقدمه: وجود عوارض مزمن ناشی از مواجهه با عوامل شیمیایی می تواند به افت کیفیت زندگی بیانجامد، هدف از انجام مطالعه ی حاضر بررسی کیفیت زندگی جانبازان شیمیایی شدید ریوی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی (cross-sectional) بر روی تمامی جانبازان شیمیایی با آسیب شدید ریوی (292 نفر) که پرونده ی آنان در بنیاد جانبازان و امور ایثارگران موجود بود انجام شد. کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه ی استاندارد SF-36 ارزیابی شد. نتایج: میانگین سنی جانبازان مورد مطالعه 7/8±48/8سال بود. از میان ابعاد هشتگانه ی کیفیت زندگی کمترین امتیاز به ترتیب مربوط به ابعاد مشکلات روانی (19.8)، سلامت عمومی(20.3)، و بیشترین امتیاز به ترتیب در ابعاد عملکرد اجتماعی(42.9) و سلامت روانی(41.5) به دست آمد. نمره ی کیفیت زندگی جانبازان با آسیب شدید ریوی در تمام حیطه ها، به طور قابل ملاحظه ای پایین تر از کیفیت زندگی جمعیت عمومی ایران بود(p< 0.05). آنالیز رگرسیون نشان داد فعالیت ورزشی بیشترین تاثیر را در بر روی هر دو مقیاس سلامت جسمی و روانی داشت. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد کیفیت زندگی جانبازان شیمیایی مورد مطالعه به طور قابل توجهی پایین است و تلاش برای بهبود کیفیت زندگی این افراد مورد تاکید می باشد.